Güeno dia, mi arma!!! Ehpero su ayay preparao la úrtima resseta que su dí. Hoy bamo a habrí nuetroh serebro a la coza essótica, que ehtá tan de moda, aunque me cuezte, poque lo nueztro, ia ze zabe, eh lo mehó que pué esistí. Una serbidora reconosse que ay que ponerze ar dia y querido ineptoh, ehto eh tan fássi, que hazta su bá a quedá bien sin zabé lo que eh un zofrito de toa la via. Ze cojeng unah pexugah de poyo, y ze cortan a dedoh (no a dado, po fabó), que en ingléh se yaman fíngue. Ze arrevossan con una mehcla de coco raiao (lo benden en toah parte) y henhibre en porvo. Ar mihmo tiempo, ze pone un basito de soha con doh cuxara de assúca a redussí. Ze frien loh dixossoh fíngue en aseite de girasó o vegetá (po una veh y sin que sirba de preferente, poque ia zabéi que loh del ezte no tienen de oliba de berdá como nossotroh), y ze dehan cruhiente pero no resecoh, entendéi la diferenssia, cossineroh de pega? Ze prezenta con un aconboiamiento de arróh bahmati si pue zer, al que ze le esha en su cocsión curry, cardamomo, o la ehpésie que oh guzte que le de la coló (assafrán, eh caro pero eztá rico), y la soha redussía po ensima sarpicá, no too bañao, que ay que sé un poquito fino y heztéticoh. Ze pué adonnar con una fló pequeña, rissando el risso. Ya vei que una tiene zu zenzibilidá a flo de miel, no? Y acordarse, musho amó y passiensia (ze me orvidó salá loh fíngue, ozú!)
.
Marisa Boldú
Comenta